vast in tivoli

Hey!!

Alweer een tijdje geleden, maar af en toe komt er dan toch weer een tijd om te schrijven…

Zoals beloofd aan sommigen eerst het ‘straffe’ verhaal van het driemaal na elkaar vastzitten in de achtbaan :) Het verhaaltje begint bij het plan om een dagje naar tivoli te gaan. Tivoli is een pretpark dat in het midden van Kopenhagen ligt. Ondanks dat het maar op een heel klein gebied ligt, zijn er toch nog heel wat attracties. Het was nu maar een weekje open tijdens de herfstvakantie en helemaal omgetoverd in het thema halloween, compleet met pompoenen overal, de allerslechtste heksenshow ooit, spinnenwebben, verklede kindjes,… Omdat het, net zoals alles in Kopenhagen, nogal duur is, wilden we er graag alles uithalen. Dus mooi om 11u afgesproken aan de ingang, met het plan zoveel mogelijk attracties te doen. Ergens in de stad staat er de ‘ronde toren’ waar je (weeral betalend) omhoog kan klimmen om van het uitzicht te genieten. Tot nu toe nog niet gedaan, aangezien het betalen-om-trappen-te-beklimmen me nogal tegenstond, en dat is vanaf nu ook helemaal niet meer nodig. In tivoli stond er een supergrote stoeltjes-attractie, die je helemaal boven Kopenhagen laat zweven. Na dit 3 keer gedaan te hebben, twee keer overdag en nog een keertje ’s nachts, is de conclusie: kopenhagen is moooooooooooiiiiiii!!! Zoals al eerder gezegd, we moesten en zouden alles eruit halen, dus hebben we alle mogelijke attracties een stuk of 5 keer gedaan (met alle echt wel letterlijk te nemen, we hebben een paar keer tussen héééél kleine kindjes staan aanschuiven :)), alle pompoenen in het park wel 3 keer gezien en uiteindelijk de volle 11 uur (!!) in het park doorgebracht, met heel veel spijt dat we die ochtend er toch niet een uurtje vroeger stonden, zodat we voor de volle 12 uur hadden kunnen gaan… In elk geval: net voor het einde zijn we nog naar een achtbaan gespurt, om die ook nog snel even mee te pikken. De kerel die daar bij stond als toezichter was een heel grappige kerel, die in echt halloween-thema met een screamoutfit tijdens de rit iedereen probeerde te doen schrikken. Ondertussen begon die ons al te kennen en vond hij het wel jammer dat zijn scream-truukje niet meer ging werken, maar we hebben hem beloofd om extra hard te schrikken deze keer. En zo begon het eerste ritje zonder problemen, tot we opeens moesten uitstappen. Opeens wou de veiligheidsbaar van ons karretje niet meer omhoog. Toezichter wou ons helemaal niet geloven (misschien komt het ook niet serieus over als je het volop de slappe lach hebbend zegt), en na veel ‘jamaar, jullie moeten er echt uit, dat zijn de regels’ mochten we toch nog een keertje mee met de volgende, deze keer echt wel laatste, rit. Kwamen we aan na deze tweede rit, stopte de trein veeeeel te laat, zodat we niet meer konden uitstappen zonder een paar meter naar beneden te donderen. Weeral vast dus… Oke dan, niets aan te doen, we kregen nog een extra ritje (hoe erg toch :)). Allemaal super leuk, tot dat treintje ineens in het midden van de rit stopte. Eerst dacht we nog dat het een halloween-grapje was, maar toen alle andere bezoekers ondertussen het park werden uit geleid, er kindjes in het treintje begonnen wenen, en er ineens hééél wat bewakers op onze attractie kwamen aflopen, zag het er toch iets ernstiger uit… Gelukkig hebben ze ons uiteindelijk toch weten te bevrijden :)

Verder heb ik ondertussen afscheid genomen van mijn eerste stageplaats. Met op de allerlaatste dag: de afloop van onze chocoladewedstrijd. Thomas, de man die altijd voor ‘kwaliteit’ gaat en de weddenschap was aangegaan, had om ons helemaal te imponeren erg chique deense pralines meegenomen. Misschien moet ik dringend eens meer chocoladewinkels binnen stappen, want ik weet niet waar die chili-pralines en champagne-truffels mijn hele leven al geweest zijn, maar ze zijn lekkeeeeerrr!!! Gelukkig hadden Loes haar ouders als tegengewicht flink wat Belgische chocolade meegenomen. Met ‘flink wat’ bedoel ik echt wel ‘heeeeeeeel wat’, maar toch was die hoeveelheid er binnen de twee dagen helemaal door. Wie is er dan gewonnen denk je :) De andere onderzoekers begonnen al direct een heel vergelijkend onderzoek voor te stellen, dubbelblind met gerandomiseerde trials (jaja, je geraakt er nooit helemaal uit), maw: met heeeel veel chocolade :)

Ondertussen de eerste dagen van mijn nieuwe stage meegemaakt, en er nog steeds dolenthousiast over! En ik heb meegeholpen met mijn eerste TMS-sessie!! (voor de niet-psychologen onder ons: transcraniële magnetische stimulatie, daarmee kan je bepaalde delen van de hersenen stimuleren of inhiberen, zodat je de rol ervan kan nagaan in verschillende taken). Verder heb ik de eerste dag mooi in een witte labojas door het ziekenhuis rondgehost (geef toe, vanaf je zo’n jas hebt, is het toch helemaal ‘echt :))

Et voila, jullie zijn weer mooi bijgebabbeld :)

Veel groetjes vanuit kopenhagen!!