CPH = rakethuizen, zeemeermin-imitaties en de zee!

Heyhey!!

Tja, regelmatiger dan dit gaat het niet lukken om te schrijven, maar ik doe mijn best :)

Ondertussen al twee weekends geleden had de landlady van loes ons uitgenodigd op een soort buurtevenement in Frederikshoj. Frederikshoj is een deeltje van Kopenhagen, maar lijkt een dorpje op zichzelf. Daar zijn vroeger een aantal kunstenaars gaan wonen, en die hebben hun huizen volledig opgebouwd met materialen die ze daar vonden. Het resultaat is meestal een heel speciale architectuur, met veel kleurtjes, glaspatronen, tot zelfs een raket op het dak toe! (wat dat daar als materiaal gewoon in de buurt lag te doen, is toch nog een beetje een raadsel). Je kan er doorwandelen via heel kleine, groene padjes en het heeft echt een ‘klein dorpje’ gevoel, ook al is het eigenlijk gewoon deel van de stad. Tot nu toe nog in geen enkele reisgids er meer dan 1 zin over gevonden, en alweer nog geen ‘echte Deen’ gevonden die het kent, maar toch zeer de moeite om eventjes door te wandelen!
Het is in elk geval heel hechte gemeenschap, en ze organiseren regelmatig een paar activiteiten. En naar eentje daarvan zijn we nu gegaan. Het was een soort uitwisselingsmarktje, waar iedereen zijn oude kleren naar toe kon brengen en dan konden anderen hieruit (gratis) kiezen wat ze wilden hebben. Nu was oude kleren niet meteen wat op mijn lijstje staat op mee te nemen naar hier, maar we mochten gewoon mee uit de kleren kiezen. En ze serveerden er overheerlijke cake!!! :)

De rest van de zondag was het nog prachtig weer en dus zijn we eventjes naar de zee gegaan (die ligt op maar 10 minuutjes fietsen van loes haar kot!!). Hmmm, zohard waren we niet overtuigd dat het de zee echt wel was (vergeet maar die stranden, golven, …. ). Achteraf toch nog eens te horen gekregen dat het echt wel de zee was, of toch een baai die verbonden is met de zee. Zee of niet, het is een mooi plaatsje om langs te fietsen en zeemeermin-imitaties te geven :). Je kan er ook heel het eiland Amager (ook deel van Kopenhagen) zien liggen aan de overkant.

Om het nog eventjes spannend te houden, gaat de rest van mijn verslagje moeten wachten tot een van de volgende dagen, aangezien (ik weet het, heel flauw excuus) ik mijn Deens huiswerk nog moet maken… Mijn kennis van de Deense taal bestaat ondertussen uit een paar zinnen en een paar miljard getallen (om een of andere reden leren we eerst tellen en later pas gewoon spreken). Het voelt terug helemaal als in het middelbaar, compleet met lijstjes voc van buiten leren, opstelletjes schrijven over ‘de mensen in mijn klas’ (daarna met de nodige delen doorgestreept teruggekregen), geforceerde gesprekjes met de anderen om voor de zoveelste keer te vragen hoe ze heten, waar ze vandaan komen, hoeveel talen ze kunnen spreken en hoe laat het is (en nu kennen jullie ineens het bereik van mijn talenkennis :) ), voor de klas een ingestudeerd tekstje komen aframmelen,… Maar het begint wel te werken, want op onze stageplaats lukt het ons toch al om een paar dingetjes te verstaan (al zijn dat om eerlijk te zijn vooral de getallen die in de zinnen zitten die we herkennen), dus we gaan er nog geraken!
Wel eventjes heel erg: ik ging mijn kennis van het Spaans nog eens een keertje testen in een gesprekje met een van mijn medestudentjes, maar veel verder dan ‘tot volgende keer’ en ‘goed weekend’ geraakte ik niet meer… (maar Spaans geroddel versta ik nog wel hoor saf! :)). Dus nu is het plan om het met het Deens wat beter vol te houden…

Heel erg bedankt trouwens voor alle mailtjes met verhalen vanuit België, het is tof om te horen hoe het ginder gaat en zo kom ik toch niet helemaal gedesoriënteerd terug (met extra dank aan ons Sanneke die speciaal nog een jaartje zesde-middelbaar-kindje blijft ;))